Rozdział 16

*Lilly*

Było już dość późno, a mimo tego siedziałam na balkonie, trzymając w ręku gorąca herbatę i słuchając muzyki. Uwielbiam siedzieć wieczorami i wpatrywać się w gwiazdy.. Myśleć o swoich planach, marzeniach.. Nagle, z moich rozmyślań wyrwało mnie migające okno, które było widoczne z mego balkonu. Albo mi się przywidziało, albo ktoś w tym oknie stał. Dziwne... w tym samym momencie dostałam wiadomość. Patrze na wyświetlacz telefonu.

Od: Luke

Dobranoc :*

Uśmiechnęłam się pod nosem, sama nie wiem dlaczego i biłam się myślami.

Odpisze.

No to odpisz.

Dlaczego ja się nad tym zastanawiam?

Bo nie możesz się zdecydować. 

"Dobranoc :)" może być?

No mogłaś się bardziej postarać, ale niech Ci będzie. 

Po krótkiej walce z myślami, podniosłam się i weszłam do pokoju. Gdy już gasiłam światło, usłyszałam pukanie do drzwi. Kogo niesie o tej porze?

-Wejść!- mówię głośno.

-Nie śpisz jeszcze?- w pokoju pojawił się Harry z gitarą? Po co mu gitara o tej porze?

-Nie, wchodź. Ej brat? Będziemy śpiewać?- zaśmiałam się.

-Dokładnie tak- powiedział lokaty i wcisnął się na moje łóżko.

Spojrzałam na niego pytająco, nie wiedząc o co chodzi.

-oj no na poniedziałek mamy przygotować piosenkę w parach no i Hope kazała mi się nauczyć "You&I"-odpowiedział.

-Aaa rozumiem, Hope Ci kazała- uśmiechnęłam się.

-Ej młoda przestań, posłuchasz i powiesz czy może być? - zapytał. To taka nasza mała tradycja. Zawsze przed jakimś występem Harry najpierw grał przy mnie, a ja mu szczerze mówiłam czy jest dobrze.

-Jasne, chętnie posłucham. - nie kłamie, przysięgam!

No i brunet zaczął grać. Melodia była spokojna i wpadająca w ucho. No i słowa, były takie ładne.. Co jak co, ale talent to on ma... i to cholernie wielki. Uwielbiam go słuchać. Tak samo, jak Hope... Hmm coś ich jednak łączy. Mój brat, był taki skupiony na każdym śpiewanym słowie.. Gdy skończył powiedziałam mu całkiem szczerze.

-jest idealnie.. Hope się spodoba, możesz mi wierzyć- szturchnęłam go.

Cisza.. nawet mi nie oddał.

-Masz wielki talent Harry. No halo uśmiechnij się chociaż!- Spojrzałam na niego.

No uśmiechnął się, ale tak smutno..

-Mogę zadać Ci pytanie?

-i tak to zrobisz- wzruszył ramionami.

-Myślałeś o niej..gdy śpiewałeś, mam rację? - zapytałam.

- Tak.. Lilly ja nie wiem co mam zrobić, żeby ona mi wybaczyła - pomóż mi proszę. - spuścił głowę.

-Spokojnie coś wymyślę. - będzie dobrze zobaczysz, chyba go trochę uspokoiłam.

- Dzięki.. Lilly?

-Tak?-spytałam.

-Wiesz, że mam najlepsza siostrę?

-A ja najlepszego brata. - serio bardzo go kocham.

-Jutro coś wymyślę, obiecuję- powiedziałam.

-Dobrze, dobranoc młoda- powiedział wychodząc.

W głowie pojawił mi się już mały plan.

-Harry? Występujecie w poniedziałek, prawda?- zapytałam.

-No tak - odpowiedział.

-Britney też ma parę i piosenkę tak?

-jak każdy, siostra co Ty kombinujesz?- spytał Harry.

-nic, dobranoc Harry.

-Dobranoc- zaśmiał się i wyszedł.

Rano obudziło mnie słońce. No dobra nie tylko. Z dołu słyszałam krzyki.

-gdzie Lilly i Hope?? Ciociu gdzie one są?- o słyszę rodzinka przyjechała.

Ubrałam się i napisałam SMS do przyjaciółki, żeby wpadła, bo przyjechały dzieciaki i trzeba je czymś zająć.

Zeszłam na dół i przywitałam się z wszystkimi.

-Lilly! Lilly! - bo Haly nam powiedział, ze Ty nas nie lubis i uciekłaś.. - usłyszałam małą Susan.

- Nie prawda, Harry tylko tak żartuje- zaśmiałam się łaskotając dziewczynkę.

Wtedy rozszedł się dźwięk dzwonka.

-To ja otworze- odezwał się Harry.

*Harry*

Pewnie Luke, pomyślałem. No co? To nie tak, że ja sobie nie dam rady z dziećmi.. po prostu jak ja mam się z nimi bawić to on tez. Poza tym pewnie przyjdzie tez Hope.

- Idę, idę. - krzyknąłem, jak ktoś gwałcił dzwonek.

Otworzyłem drzwi, lecz nie ujrzałem Luka.

-Hej Hope. - przywitałem się.

-A gdzie haczyk? - spytała ciemnowłosa. No nie powiem miłe przywitanie.

- Co się tak patrzysz? Jestem przyzwyczajona, że nie jesteś miły bez powodu- odpowiedziała i weszła.

-Nauczyłem się już piosenki. Możemy dzisiaj przećwiczyć. - zaproponowałem.

-okey, ale potem.

Wchodzimy do salonu gdzie Lilly siedziała z kilkoma dziećmi i słuchała o ich przygodach. Dołączyliśmy do nich i po chwili przyszedł blondyn. I tak minął nam czas do południa. Śpiewanie, tańce, gra w chowanego, ale najśmieszniejsza była gra w wygibajtusa. Nie powiem widok Luka pod moją siostra, Hope i dziećmi był dosyć zabawny.

Rodzina pojechała po obiedzie, a my poszliśmy do ogrodu.