Rozdział 38

Pov Lilly

 

-Okay co to miało do cholery być?!-wrzasnęłam na Harrego.

-O co Ci chodzi?

-Ty jeszcze pytasz?-śmieję się nerwowo.

-Ej wyjaśnijcie to sobie na osobności, chyba, że chcecie, żeby cała szkoła wiedziała.-wtrącił Luke.

-Taa masz rację chodźmy.-powiedziałam i pociągnęłam brata za sobą. -Więc?-pytam i krzyżuję ręce, taki mój dziwny nawyk.

-Więc co?- pyta.

-Błagam Cię nie zgrywaj głupka, bo zaraz..-niedane mi było dokończyć, bo usłyszałam głos Jack'a.

-Proszę, proszę Styles! Co za maszyna!- krzyknął.

-Odpieprz się-warknął Harry.

-Harry w tej chwili mów o co chodzi.-ponaglam go.

-O nich chodzi Lilly.-wzruszył ramionami.

-A co to ma wspólnego z Hope?-zapytałam zdezorientowana.

-Widzieliśmy Was wczoraj! Kawa smakowała?-zaśmiał się.

W tym momencie zrozumiałam o co mu chodzi. Wtedy, w tym sklepie to musieli być oni. Pewnie widzieli jak Jack i Dylan do nas podeszli..

-O to Ci chodzi.. Wszystko Ci wyjaśnię. Siedziałyśmy razem, a oni nagle podeszli i zaczęli rozmowę, nic takiego.-powiedziałam.

-Tak było?-zapytał.

-Tak, dlaczego miałabym kłamać?-odpowiadam.

-Nie wiem, jak Was zobaczyłem..przepraszam.-westchnął.

-Nie mnie przepraszaj, tylko Hope.-trąciłam go w ramię. -Mogłeś sobie to darować wiesz?

-Taa wiem, robienie szopek chyba mamy we krwi.-zaśmiał się.

-Pogadaj z nią, muszę iść. Miłego dnia chłopaki!-pożegnałam się i ruszyłam w stronę swoich zajęć.

 

Już myślałam, że mój brat znowu upadł na głowę, a jest po prostu zazdrosny. Szybko wyciągnęłam telefon i napisałam do Hope:

"Nie martw się ten kretyn jest po prostu zazdrosny. Widział nas wczoraj w Starbucksie."

Wiem, że będzie udawać, że nic się nie stało, ale tak naprawdę pewnie się przejmuje. Szybko dostałam odpowiedź:

"Cokolwiek, dziś wieczorem impreza, idziemy?"

"No jasne"

 

 

*droga do domu*

-Przyjdę do Ciebie o 19, może być?- pytam Hope gdy wracamy z chłopakami do domu.

-Tak jasne, powinnyśmy zdążyć.- mówi.

-Proszę Was, zawsze się spóźniacie.-śmieję się Luke.

-Racja.-przytaknęłyśmy równocześnie.

-Gdzie się wybieracie?-pyta obojętnie Harry.

-Na imprezę.-odpowiadamy.

-Czy Wy zawsze musicie mówić jednocześnie?-pyta. To irytujące.-dodaje.

Szybko złapałam z przyjaciółką kontakt wzrokowy po czym odpowiedziałyśmy razem:

-Musimy.

-A tak naprawdę to chyba poszukam sobie zastępstwa, wiesz w razie gdybyśmy zerwali.-odezwała się Hope.

-A więc o to chodzi. Widziałem Was tam razem i się wkurzyłem po prostu, lepiej jeśli nie będziecie się do nich zbliżać.-powiedział Harry.

-Nic nie zrobiłyśmy.-odpowiedziała Hope. -Do zobaczenia wieczorem Lilly!-pożegnała się i wysiadła.

 

Weszliśmy w ciszy do domu, oczywiście pustego.

"Obiad macie w lodówce, udanego wieczoru, bo pewnie gdzieś wychodzicie, mama xx"

 

-Ona tak na serio?-pyta Harry.

-Mama?-pytam. Wiem, że chodzi o moją przyjaciółkę, ale kocham się z nim drażnić.

-Dobrze wiesz, że nie.

-Nie wiem, porozmawiaj z nią. Idziesz na imprezę?- pytam.

Loczek uśmiecha się i odpowiada:

-Jadę Lilly, jadę.

Podnoszę brew i patrzę na niego.

-Muszę z nią porozmawiać-mówi i bierze makaron do buzi.

-Mam rozumieć, że nie jadę z Hope?-pytam.

-Luke się ucieszy.-śmieję się.

 

Pov Harry.

-Kilka tych czerwonych poproszę.

-Coś poważnego?-uśmiecha się starsza ekspedientka.

-Nie wszystko w porządku, dziękuje.-odpowiadam i płacę.

-Powodzenia!-krzyczy gdy wychodzę.

 

Gotowy, wyjeżdżam nowym sprzętem pod dom Hope. Pukam i widzę ją z szokiem wymalowanym na twarzy.

-To dla Ciebie.-mówię i wręczam brunetce bukiet czerwonych róż.

-Dziękuje.

-Wygląda na to, że jedziemy razem.-mówię.

-Co zrobiłeś ze swoją siostrą?-pyta.

-Zrozumiała.-odpowiada.

-Chodź, w ramach przeprosin zapraszam Cię na przejażdżkę.-mówię i zauważam jak jej oczy się świecą.

-Bardzo chętnie Styles.-uśmiecha się i wyruszamy.

 

Docieramy na imprezę w dobrych nastrojach, dopóki nie zauważam dwójki chłopaków siedzących na kanapie.

 

 

Przepraszamy, że dopiero dzisiaj, ale chcemy Wam życzyć szczęśliwego Nowego Roku! Niech 2017 będzie lepszym rokiem :) ♥